Elmasın Tarihçesi

Bilinen en eski elmaslar Hindistan’da nehir alüvyonlarında bulundu. Elmas; dayanıklılık ve mistik gücün sembolü sayıldı, kraliyet ve tapınak hazinelerinde yer aldı. İpek Yolu üzerinden Orta Doğu ve Avrupa’ya sınırlı miktarda ulaştı.

13.–15. yüzyıllarda elmasın nadirliği aristokrasiyle özdeşleşti. Erken taş şekillendirme teknikleri (punto, düz yüzeyleme) gelişti; vitrin taş olmaktan yavaşça takı taşına evrildi.

16.–17. yy’da rose cut ve table cut yaygınlaştı; 18. yy’da old mine ve old European kesimler doğdu. Elmas artık ışığı “oynama” ile sergileyen bir sanat nesnesiydi.

Güney Afrika’daki zengin yataklar (1860’lar) arzı artırdı. Buhar gücü ve modern kesim tezgâhları ile parlatma hassasiyeti yükseldi; global elmas ticaretinin temelleri atıldı.

“4C” standardizasyonu (kesim, renk, berraklık, karat) benimsendi; pırlanta yüzük kültürü küreselleşti. Sertifikasyon laboratuvarlarının yükselişi güveni artırdı.

Sorumlu tedarik, izlenebilirlik ve laboratuvar elmasları önemli başlıklar. İleri kesim simülasyonları ve yapay zekâ destekli derecelendirme süreçleri yaygınlaşıyor.